“Şiddet öğrenilen bir davranış”

[Manolya]

Öfke duygusu öbür hisler üzere beşere ilişkin temel hisler içindedır lakin yıkıcı tesirleri ötürüsıyla sözel ve davranışsal olarak hakikat sözü hayati değer arz etmektedir. İnsanların birçok vakit içinde saldırgan dürtülerini denetlemeyi ve toplum tarafınca daha kabul nazarann etkinliklere yöneltmeyi öğrenirler. Bu tahsilin temeli birinci vakit içinderda ailede gerçekleşmektedir. Fizikî ya da ruhsal olarak bir diğerine ziyan veren her türlü davranış saldırganlık olarak tanımlanmaktadır. ötürüsıyla saldırganlığın içerisinde şiddet davranışlarını da barındırdığı söylenebilir. Şiddet ise bireyin faydalanmasına vefatına ya da biyo-psiko-sosyal açıdan gelişmesine pürüz olan her türlü davranış ve kelamdır. Şiddet ister fizikî ister ruhsal ögeler içersin ister canlıya ister cansız bir objeye yönelik olsun her türlü yıkıcı bir harekettir. Şiddet bir sonuçtur ve lakin bu sonuca nelerin etken olduğu konusunda bilinçlenerek şiddet davranışını ortadan kaldırmak mümkün olabilmektedir. Saldırgan tavır ve davranışların ebeveyn tavrı, sosyo-ekonomik durum, toplum yapısı ve bilhassa cinsiyete dayalı toplumsal normlar üzere pek epey faktörle bağlantılı olduğu söylenebilir.

Aile yapısı çocukların gelişmeninde değerli rol oynar

Çocuk birinci toplumsal tecrübelerini aile içerisinde tecrübeler. Kişiliğin oluşumunda kıymetli bir yeri olan özdeşim kurmak, çocuklarda aile bireylerini modelleme yoluyla gerçekleşir. bu biçimdece model alınan ailenin yapısı çocuğun ileriki yaşantısında, duygusal ve toplumsal gelişmeninde belirleyici bir rol oynar. Bu noktada ebeveyn tavırları çok kıymetlidir. Anlayışlı ve dengeli ailelerde büyüyen çocuklar münasebetlerinde daha toplumsal ve hassasken kendi his ve niyetlerini tabir etme konusunda da çok başarılı olabilmektedirler. Bu tıp çocuklarda davranışlarını denetleme maharetinin daha yüksek seviyede olduğu da görülmektedir. Buna karşılık katı ve otoriter tavır sergileyen ailelerin çocuklarının ise his ve kanılarını daha epeyce saldırgan tavırlarla söz etme eğilimlerinin olduğu ve kendi iç dünyalarını açıklamakta zorluk yaşadıkları görülmektedir. Katı ve otoriter tavra maruz kalan çocuk, hayatı boyunca daima birileri tarafınca denetim edilme gereksinimi ya da çok denetim etme gereksinimi duyabilmektedir. Yetişkinlikte ise ikili münasebetlerde itimat ve anlayıştan uzak, baskıcı ve katı tavır sergileyebilmektedirler. tıpkı vakitte dürtülerini denetleme yetisi düşük olan çocukların ebeveyn tavırlarının çok rahat, hür her istediğini gerçekleştiren sonların olmadığı tavırlar olduğu da dikkat çekmektedir. ötürüsıyla inanç verici, destekleyici ve hoşgörülü tavrın sağlıklı bir psikososyal gelişim için çok değerli olduğu söylenebilir.

Kelamlar ağızdan bir kaç saniyede karşı tarafa gidiyor. Fakat izleri ise bir ömür kalıyor

İhmal edilen çocukluk periyodu, olumlu davranışların yerine daima olarak olumsuz davranışların vurgulanması, hayal kırıklığı, aşağılanma ve öfkeye maruz kalma üzere olumsuz çocukluk yaşantıların saldıran davranışın altında yatan en temel etkenlerden oldukları söylenebilir. ‘’Şiddet lisanda başlar aksiyona döner‘’. Çocuğunuz istenmeyen bir davranış yaptığında ya da bir kelam söylemiş olduğinde aşağılayıcı kelam ve davranışlarınızdan uzak durun. Şiddet davranışı çocuğun duygusal gereksiniminin karşılanmamasının dışa vurumudur. Duygusal gereksinimleri karşılanmayan çocuk toplum tarafınca kabul görmeyen tavırlarla gereksinimini gidermeye çalışabilir. Örneğin, kardeşi doğduktan daha sonra duygusal ya da fizikî manada muhtaçlıkları karşılanmayan, görülmeyen ya da günlük rutinleri bozulan çocuk, kardeşine ya da etrafa ziyan verici davranışlar sergileyerek duygusal gereksinimlerini söz edebilir. Bu sebeple çocuğun öfkesinin altında yatan gereksinimleri anne ve babalar tarafınca dikkatle takip edilmelidir.

Bağlantılarınızda dengeli olun, istenilen davranışın gerçekleşmesinde ebeveynlerin aksiyonları kelamlarından daha tesirlidir. Örneğin çocuklarından arkadaşına vurmamasını, eşyalarını kırmaması isterken siz onlara istenmeyen bir davranışı ortadan kaldırmak maksadıyla kaba davranırsanız çocuğunuzu ikileme düşürmüş olursunuz. Buradaki davranış tahsili çocuğun yalnızca etrafındakilerinin kendisine nasıl davrandığı ile alakalı değildir. Etrafındaki bireylerin de birbirlerine nasıl davrandıkları, sorun karşısında hangi tavırları sergiledikleri çok değerlidir. Ebeveynlerinin sorunlar karşısında şiddet davranışı gösterdiklerini goren çocuklar yetişkinliklerinde bunu sorun çözmede doğal bir seçenek olarak gorebilmektedir. Zira çocuklar sözlerinizden çok yaptıklarınızdan öğrenme eğilimindedirler. Çocuklara daima olarak neyi yapıp neleri yapmamaları konusunda uyarmak yerine istenilen davranışın nasıl yapıldığı ve neden yapılması gerektiği gelişimsel sürecine uygun bir lisan kullanılarak anlatılmalıdır. Sonuç olarak çocuğunuzun sağlıklı gelişimi için, ona itimat duygusu aşılayın, yönlendirmeyin rehber olun, yeteneklerini keşfetmesine müsaade verin, gerçek bir model olun, çocuğun dilek ve gereksinimlerini karşılayın ve meselelerle baş ederken destekleyici tavır sergileyin.



Hibya Haber Ajansı