Kamelya
New member
- Katılım
- 30 May 2021
- Mesajlar
- 288
Eko-kaygı dünyamız için bir şeyler yapmamız gerektiğinin sinyalidir, birden fazla durumda tıbben müdahale edilerek düzeltilecek bir sapma ya da bozukluk değildir. olağan olarak kimi insanlarda çok olabilir. Lakin burada tahlil ferdi reçetelerden çok toplumsal hal almada gizlidir.
Dünyayı, kaynaklarımızı ne kadar tüketsek de bitmeyeceğine, etrafımızı ne kadar kirletsek de tabiatın kendini yenileyeceğine inandık. Yani ne yaparsak yapalım, gezegenimizin bir biçimde bunu halledeceğini ve bize bir karşılık vermeyeceğini zannettik. Ancak gerçekler katıdır ve eninde sonunda insanın sorumsuzca doğayı tahrip etmesiyle iklim değişikliği denen çevresel felaket kapımızı çaldı ve tüm gerçekliği ile yüzümüze çarpılmış oldu. Bazıları ortasında bulunduğumuz bu süreci ‘küresel yok oluş’ olarak isimlendirmektedirler ki şayet gidişatı değiştirmeyi başaramazsak varacağımız noktanın orası olacağı açık.
Çiftçiler içinde intihar oranları arttı
Tabiatın, sel felaketlerinden orman yangınlarına, hava kirliliği niçiniyle oluşan kardiyovasküler hastalıklardan salgın hastalıklara kadar bir fazlaca biçimde reaksiyon veriyor, sıhhati ve hayatı tehdit ediyor.
Toplumsal yapımızı ve fizikî sıhhatimizi tahrip eden iklim değişikliğinin ruh sıhhatimiz üzerinde de birtakım tesirleri olması kaçınılmazdır. İklim değişikliği, direkt müsebbibi olduğu çevresel felaketlerden daha sonra travma daha sonrası gerilim bozukluğu, depresyon, çeşitli anksiyete bozuklukları üzere akut periyot tesirlerinin yanında, uzun periyotta gerilim birikimiyle çaresizlik ve kaybolmuşluk hislerine, saldırganlık, intihar oranlarının yükselmesine, ümitsizlik üzere belirtilerin ortaya çıkmasına niye olmaktadır. Dünyanın bir fazlaca yerinde kuraklık niçiniyle gereğince eser alamayan ve ekonomik zorluklar yaşayan çiftçiler içinde intihar oranları artmaktadır. Örneğin Hindistan’da son 30 yılda 60 bin çiftçinin kuraklık niçiniyle intihar ettiği bildirilmiştir.
Kuraklık, deniz düzeyinin yükselmesi ve çok sıcaklar üzere niçinlerle insanların yaşadığı yerleri terk etmek zorunda kalabiliyor. Zarurî göç başlı başına bir travma olmakla birlikte insanın doğup büyüdüğü ve derin bağlarla bağlı olduğu yeri terk etmesi, kesif bir kaybolmuşluk hissine, gaye ve mananın kaybbulunmasına yol açmaktadır. Tüm bunların yanında kirlenen hava, su ve tükenen kaynaklarımız fizikî olarak da hastalanmamıza; mesela uyku meseleleri, unutkanlık, bağışıklık sisteminin baskılanması, yeme alışkanlığımızın değişmesi ve mide-barsak problemlerinin artmasına niye olmaktadır.
Ne vakit patolojik olur
“Eko” sözünün Yunanca “ev” manasına gelmektedir. ötürüsıyla eko-kaygı konutumuz olan gezegenimizin insan eliyle yok edilme tehdidi karşında gösterdiğimiz aslında doğal bir reaksiyondur. Bu çerçevede bir ölçü eko-kaygının epeyce da geç kalmadan gezegenimizi kurtarabilmemiz için gerekli ve de sağlıklı olduğunu söyleyebiliriz. Lakin ne vakit ki etraf ile ilgili derdimiz beklenenden daha şiddetli olur yahut gereğinden daha uzun sürüp işlevselliğimizi ve bireyler ortası bağlantımızı bozacak biçimde denetim dışına çıkarsa, bu biçimde patolojik bir eko-kaygıdan ya da eko-kaygı ile bağlantılı bir bozukluktan bahsedebiliriz.
Eko-kaygının çok olması birtakım insanlarda etrafla ilgili haberler ve dünyanın gidişatı hakkında çok üzülme, huzursuzluk, kimi durumlarda panik nöbetlere varan telaş atakları, öfke nöbetleri hatta saldırganlık reaksiyonlarına, bir kısım insanlarda ise tam bilakis ekolojik problemlerden kaçınma, çaresizlik, ümitsizlik ve hatta uç durumlarda inkar etmeye kadar varabilen yansılara yol açabilir. Burada başta eko-kaygı olmak üzere iklim değişikliğinin ruhsal tesirlerinin tıbbileştirilmemesinin de bilhassa vurgulanması gerekir. Yalnızca ancak yalnızca bir kesimi olduğumuz ve bir arada yaşadığımız tüm canlı-cansız varlıkları kuşatan bir kavrayış olmaksızın tahlilin mümkün olmadığını bilmeliyiz. Dünyamız hasta iken biz sağlıklı olamayız.
Dünyayı, kaynaklarımızı ne kadar tüketsek de bitmeyeceğine, etrafımızı ne kadar kirletsek de tabiatın kendini yenileyeceğine inandık. Yani ne yaparsak yapalım, gezegenimizin bir biçimde bunu halledeceğini ve bize bir karşılık vermeyeceğini zannettik. Ancak gerçekler katıdır ve eninde sonunda insanın sorumsuzca doğayı tahrip etmesiyle iklim değişikliği denen çevresel felaket kapımızı çaldı ve tüm gerçekliği ile yüzümüze çarpılmış oldu. Bazıları ortasında bulunduğumuz bu süreci ‘küresel yok oluş’ olarak isimlendirmektedirler ki şayet gidişatı değiştirmeyi başaramazsak varacağımız noktanın orası olacağı açık.
Çiftçiler içinde intihar oranları arttı
Tabiatın, sel felaketlerinden orman yangınlarına, hava kirliliği niçiniyle oluşan kardiyovasküler hastalıklardan salgın hastalıklara kadar bir fazlaca biçimde reaksiyon veriyor, sıhhati ve hayatı tehdit ediyor.
Toplumsal yapımızı ve fizikî sıhhatimizi tahrip eden iklim değişikliğinin ruh sıhhatimiz üzerinde de birtakım tesirleri olması kaçınılmazdır. İklim değişikliği, direkt müsebbibi olduğu çevresel felaketlerden daha sonra travma daha sonrası gerilim bozukluğu, depresyon, çeşitli anksiyete bozuklukları üzere akut periyot tesirlerinin yanında, uzun periyotta gerilim birikimiyle çaresizlik ve kaybolmuşluk hislerine, saldırganlık, intihar oranlarının yükselmesine, ümitsizlik üzere belirtilerin ortaya çıkmasına niye olmaktadır. Dünyanın bir fazlaca yerinde kuraklık niçiniyle gereğince eser alamayan ve ekonomik zorluklar yaşayan çiftçiler içinde intihar oranları artmaktadır. Örneğin Hindistan’da son 30 yılda 60 bin çiftçinin kuraklık niçiniyle intihar ettiği bildirilmiştir.
Kuraklık, deniz düzeyinin yükselmesi ve çok sıcaklar üzere niçinlerle insanların yaşadığı yerleri terk etmek zorunda kalabiliyor. Zarurî göç başlı başına bir travma olmakla birlikte insanın doğup büyüdüğü ve derin bağlarla bağlı olduğu yeri terk etmesi, kesif bir kaybolmuşluk hissine, gaye ve mananın kaybbulunmasına yol açmaktadır. Tüm bunların yanında kirlenen hava, su ve tükenen kaynaklarımız fizikî olarak da hastalanmamıza; mesela uyku meseleleri, unutkanlık, bağışıklık sisteminin baskılanması, yeme alışkanlığımızın değişmesi ve mide-barsak problemlerinin artmasına niye olmaktadır.
Ne vakit patolojik olur
“Eko” sözünün Yunanca “ev” manasına gelmektedir. ötürüsıyla eko-kaygı konutumuz olan gezegenimizin insan eliyle yok edilme tehdidi karşında gösterdiğimiz aslında doğal bir reaksiyondur. Bu çerçevede bir ölçü eko-kaygının epeyce da geç kalmadan gezegenimizi kurtarabilmemiz için gerekli ve de sağlıklı olduğunu söyleyebiliriz. Lakin ne vakit ki etraf ile ilgili derdimiz beklenenden daha şiddetli olur yahut gereğinden daha uzun sürüp işlevselliğimizi ve bireyler ortası bağlantımızı bozacak biçimde denetim dışına çıkarsa, bu biçimde patolojik bir eko-kaygıdan ya da eko-kaygı ile bağlantılı bir bozukluktan bahsedebiliriz.
Eko-kaygının çok olması birtakım insanlarda etrafla ilgili haberler ve dünyanın gidişatı hakkında çok üzülme, huzursuzluk, kimi durumlarda panik nöbetlere varan telaş atakları, öfke nöbetleri hatta saldırganlık reaksiyonlarına, bir kısım insanlarda ise tam bilakis ekolojik problemlerden kaçınma, çaresizlik, ümitsizlik ve hatta uç durumlarda inkar etmeye kadar varabilen yansılara yol açabilir. Burada başta eko-kaygı olmak üzere iklim değişikliğinin ruhsal tesirlerinin tıbbileştirilmemesinin de bilhassa vurgulanması gerekir. Yalnızca ancak yalnızca bir kesimi olduğumuz ve bir arada yaşadığımız tüm canlı-cansız varlıkları kuşatan bir kavrayış olmaksızın tahlilin mümkün olmadığını bilmeliyiz. Dünyamız hasta iken biz sağlıklı olamayız.