Kamelya
New member
- Katılım
- 30 May 2021
- Mesajlar
- 288
Tırnak yeme çocuklarda sık karşılaşılan bir ahenk bozukluğu çeşitidir. Çocukların %30’unda, ergenlerinde ise %45 inde görülen bir alışkanlık bozukluğudur. 4 yaşın üstünde daha epeyce duygusal eksiklikler yaşayan çocuklarda görülür ve birçok vakit çocuğun inançsız hissettiğine işaret eder. Kardeş kıskançlığı, hislerini tabir edememe, baskıcı ve otoriter bir aile tavrı, azarlanma ve daima eleştirilme, gereğince ilgi, sevgi gorememe ve ağır telaş tırnak yemenin esas niçinleri içindedır. Ebeveynin birbiriyle bağlantısı ve çocuğa olan tavırları, bu davranışın oluşumunda kıymetli rol oynar zira ebeveyn çatışmaları ve çocuğa karşı baskıcı ya da kollayıcı yaklaşımlar bu davranışın ortaya çıkmasındaki öncü sebeplerdir. Örneğin anne babasının hengamesine şahit olan çocuk ağır gerilim yaşar ve kendini inançta hissetmeyebilir bu biçimdelikle çocuk tırnak yiyerek gerilimle baş etmeye çalışabilir.
Bunun yanı sıra ebeveynin çok esirgeyici ve dertli tavrı da çocukta güvensizlik hissi oluşturabileceğinden çocuk bir süre daha sonra aktarılan dertten tırnak yiyerek kurtulmaya çalışabilir. Ayrıyeten ebeveynin çocukları içinde gözetemediği adaletli yaklaşımı ile görülen kardeş kıskançlığı da çocuğu tırnak yeme davranışına itebilir. Her yanılgı yaptığında tenkide maruz kalan çocuk ise kendini işe yaramaz ve bedelsiz hisseder, yapacağı bir işte “başaramayacağım” kanısı çocukta güvensizlik hissi oluşturabilir. Birebir biçimde baskıcı bir ailenin tavrı da çocuk da güvensizlik hissi oluşturabileceğinden çocuk kendini tırnak yeme davranışına yönelterek kendini rahatlatmaya çalışabilir. Çocuk şayet 4 yaşın altında tırnak yiyor ise bu davranışın niçini çoklukla taklitten ileri gelebilir zira çocuğun gelişimsel devri gereği bu yaşlardaki çocuklar model alma yoluyla öğrenir. Ailenin rastgele bir üyesi tırnak yeme davranışı gösteriyor ise bu, çocuğun dikkatinden kaçmayabilir ve çocuk da kısa müddet içerisinde o davranışı yenidenlayabilir. yinelanan davranış için tedbir alınmaz ise yinelanan bu davranış vakit içinde alışkanlığa dönüşebilir.
Ailelere teklifim
– Çocuk taklitten ötürü tırnak yemeye başlamış ise çocuğun bu davranışı görmezden gelinerek dikkati diğer bir alana yönlendirilmelidir.
– Bu davranışı alışkanlık haline getiren kişi ebeveynlerden biri ise evvela bu bahiste tedbir alınmaya çalışılmalıdır. Yani ortamda tırnak yeme davranışı gösteren yetişkin olduğu surece çocuğun da bu davranışı göstermesi olasıdır.
– Davranışın sebebi ruhsal ise; ailede baskı, eleştirel ortam, ilgisizlik ve sevgisizlik var mı bu bahiste araştırma yapılmalıdır.
– Davranış yineında ailenin bu süreçte çocuğa uygulayabileceği en tesirli formül sorun davranışı “görmezden gelmesidir.” Ailenin çocuğu azarlama, tehdit etme ya da ceza verme formlarından kesinlikle kaçınması gerekir zira bu zorlayıcı metotlar çocuğu davranıştan vazgeçirmek yerine bilakis birlikteinde diğer davranış bozukluklarını da getirebilir.
– Aile çocuğu telaşlı yaklaşımlardan ve ortamlardan uzak tutmalı, çocukla kaliteli ve keyifli vakit geçirebilmelidir.
– Tırnak yeme davranışı tekrar ettiğinde çocuğu uyarmak yerine çocuğun ilgisini çeken şey ile meşgul olması sağlanmalıdır.
– Tırnak yeme davranışına niye olan temel sorunun tespit edilebilmesi son derece değerli olduğu unutulmamalıdır.
– Temel sorunun tespit edilmesi konusunda zorlanan ailenin vakit kaybetmeden uzmandan yardım alması gerekir.
– Bu davranış alışkanlık bozukluğuna dönmeden çocuk terapisti ile iş birliği ortasında sorunun kaynağına ulaşarak tedaviye geç kalınması önlenmelidir.
– Caydırıcı niteliğinden dolayı eczaniçin alınan “acı sıvı” tırnak etrafına sistemli sürülebilir ya da bir süre parmak uçlarına takılan penalar denenebilir. Lakin bilinmelidir ki yüzeysel tahliller kalıcı sonuçlar sağlamayacaktır.
– Çünkü tırnak yeme, bir yansıyan davranıştır. Sorunun temel sebebine ulaşmadan yüzeysel tahliller işe yaramayacaktır.
– Tertipli olarak tırnakların uzamadan kesilmesi ve ellerin sık sık kremlerle nemli tutulması bu sürece yardımcı olacaktır.
– Son kelam olarak unutulmamalıdır ki çocuktaki olağan davranışların yeniden kazanılması ailenin farkındalığı ve bu bahiste attığı sağlıklı adımlar ile mümkündür. Çocuktaki sorunların en tesirli tahlili ise aile içi huzurdadır.
Bunun yanı sıra ebeveynin çok esirgeyici ve dertli tavrı da çocukta güvensizlik hissi oluşturabileceğinden çocuk bir süre daha sonra aktarılan dertten tırnak yiyerek kurtulmaya çalışabilir. Ayrıyeten ebeveynin çocukları içinde gözetemediği adaletli yaklaşımı ile görülen kardeş kıskançlığı da çocuğu tırnak yeme davranışına itebilir. Her yanılgı yaptığında tenkide maruz kalan çocuk ise kendini işe yaramaz ve bedelsiz hisseder, yapacağı bir işte “başaramayacağım” kanısı çocukta güvensizlik hissi oluşturabilir. Birebir biçimde baskıcı bir ailenin tavrı da çocuk da güvensizlik hissi oluşturabileceğinden çocuk kendini tırnak yeme davranışına yönelterek kendini rahatlatmaya çalışabilir. Çocuk şayet 4 yaşın altında tırnak yiyor ise bu davranışın niçini çoklukla taklitten ileri gelebilir zira çocuğun gelişimsel devri gereği bu yaşlardaki çocuklar model alma yoluyla öğrenir. Ailenin rastgele bir üyesi tırnak yeme davranışı gösteriyor ise bu, çocuğun dikkatinden kaçmayabilir ve çocuk da kısa müddet içerisinde o davranışı yenidenlayabilir. yinelanan davranış için tedbir alınmaz ise yinelanan bu davranış vakit içinde alışkanlığa dönüşebilir.
Ailelere teklifim
– Çocuk taklitten ötürü tırnak yemeye başlamış ise çocuğun bu davranışı görmezden gelinerek dikkati diğer bir alana yönlendirilmelidir.
– Bu davranışı alışkanlık haline getiren kişi ebeveynlerden biri ise evvela bu bahiste tedbir alınmaya çalışılmalıdır. Yani ortamda tırnak yeme davranışı gösteren yetişkin olduğu surece çocuğun da bu davranışı göstermesi olasıdır.
– Davranışın sebebi ruhsal ise; ailede baskı, eleştirel ortam, ilgisizlik ve sevgisizlik var mı bu bahiste araştırma yapılmalıdır.
– Davranış yineında ailenin bu süreçte çocuğa uygulayabileceği en tesirli formül sorun davranışı “görmezden gelmesidir.” Ailenin çocuğu azarlama, tehdit etme ya da ceza verme formlarından kesinlikle kaçınması gerekir zira bu zorlayıcı metotlar çocuğu davranıştan vazgeçirmek yerine bilakis birlikteinde diğer davranış bozukluklarını da getirebilir.
– Aile çocuğu telaşlı yaklaşımlardan ve ortamlardan uzak tutmalı, çocukla kaliteli ve keyifli vakit geçirebilmelidir.
– Tırnak yeme davranışı tekrar ettiğinde çocuğu uyarmak yerine çocuğun ilgisini çeken şey ile meşgul olması sağlanmalıdır.
– Tırnak yeme davranışına niye olan temel sorunun tespit edilebilmesi son derece değerli olduğu unutulmamalıdır.
– Temel sorunun tespit edilmesi konusunda zorlanan ailenin vakit kaybetmeden uzmandan yardım alması gerekir.
– Bu davranış alışkanlık bozukluğuna dönmeden çocuk terapisti ile iş birliği ortasında sorunun kaynağına ulaşarak tedaviye geç kalınması önlenmelidir.
– Caydırıcı niteliğinden dolayı eczaniçin alınan “acı sıvı” tırnak etrafına sistemli sürülebilir ya da bir süre parmak uçlarına takılan penalar denenebilir. Lakin bilinmelidir ki yüzeysel tahliller kalıcı sonuçlar sağlamayacaktır.
– Çünkü tırnak yeme, bir yansıyan davranıştır. Sorunun temel sebebine ulaşmadan yüzeysel tahliller işe yaramayacaktır.
– Tertipli olarak tırnakların uzamadan kesilmesi ve ellerin sık sık kremlerle nemli tutulması bu sürece yardımcı olacaktır.
– Son kelam olarak unutulmamalıdır ki çocuktaki olağan davranışların yeniden kazanılması ailenin farkındalığı ve bu bahiste attığı sağlıklı adımlar ile mümkündür. Çocuktaki sorunların en tesirli tahlili ise aile içi huzurdadır.