Gülşah Karaman / Milliyet.com.tr – Viyana Üniversitesi ile Floransa Üniversitesi’nden araştırmacıların yaptığı son araştırma, Türk toplumunda da yaygın olan torun bakma bahsiyle ilgili inanışları sarstı. Mevzuyla ilgili olarak daha evvel yapılan araştırmaların birden fazla, torunların bakımını üstlenmenin ruhsal sıhhati olumlu istikamette etkilediğini ve gençleştirdiğini ortaya koymuştu. Lakin bu yeni araştırma eski inancı unutturdu.
Araştırmayı paylaşan uzmanlar, torunlarla ilgilenme ile kişinin kendisini gerçekte olduğundan daha genç hissetmesi içinde bir niçin-sonuç ilgisi kurmanın yanlış olacağına ve bu ikisi içindeki temasın daha fazlaca bilinmeyen seçilimin tesirlerinden kaynaklanabileceğine inanıyor. Uzmanlar, özetlemek gerekirsesı torunlarla ilgilenmenin büyükanne ve büyükbabaların kendilerini genç hissetmesinden çok, bu sorumluluğu aldıkları için bir birçoklarının kendisini aslına bakarsanız genç hissedenler olduklarını söylüyor.
Uzman Klinik Psikolog Özge Ünal, “Bazı büyükanne-büyükbabalar torunlarıyla ilgilenirken konfor gereksinimlerini karşılayamadıkları için gerginlik ya da kaygı yaşayabilirken, kimileri başkalarına kıyasla, hatta kimi vakit anne-babalara kıyasla ‘en iyisi’ oldukları için daha genç hissedebilirler” dedi.
YAŞI, FİZYOLOJİK VE RUHSAL DURUMU DEĞERLİ
Uzman Klinik Psikolog Özge Ünal çocuğa bakacak olan akrabanın yaşı, fizyolojik ve ruhsal sıhhat durumu, mizacı üzere faktörlere bakılırsa çocuğa bir akrabanın ya da bir bakıcının bakmasının daha düzgün olacağını belirtip, bu noktada kişisel farklılıkların epey uygun kıymetlendirilmesi gerektiğini tabir etti.
EN ÇOK BU SORUN YAŞANIYOR
Uzman Klinik Psikolog Özge Ünal, evvela, büyükanne ve büyükbabaların torunlarına bakım verirken kendilerinden ve hatta çocuklarından fazlaca farklı bir jenerasyonla muhatap olduklarının farkında olmaları gerektiğinin altını çizip, yeni neslin muhtaçlıklarını âlâ anlamaları; fizikî, duygusal ve bilişsel olarak ahenk halinde olabilmelerinin epeyce değerli olduğunu vurguladı.
Büyükanne yahut büyükbabaların çocuğa bakım verdiği ailelerde en sık karşılaşılan durumun büyükler ile anne-babanın çocuğa yaklaşımı içinde tutarlılık sağlanamaması olduğunu söyleyen Özge Ünal, “Günlük ömür pratiğinde büyükanne-büyükbabaların torunlarına ekseriyetle fizikî gereksinimlerin karşılanmasının daha ön planda tutulduğu, hudutların daha esnek olduğu ve ‘hayır’ karşılığının nadiren verildiği bir ortam sağladıklarını görüyoruz. tıpkı vakitte birtakım anne-babalar sonların öğretilmesi ve uygulanması, bilişsel ve duygusal gelişim üzere konularda daha hassas davranabiliyorlar. bu biçimdece çocuğun gözünde uygun polis/kötü polis üzere bir fark oluşabiliyor. Bu noktada çocuğa yaklaşım bakımından ortada tutarlılık olması, ortak lisan ve ortak sonlar belirlenmesi epeyce kıymetli. Büyükanne ve büyükbabalar, torunlarının anne ve babası olmadıklarını unutmamalılar” diye konuştu.
Öte yandan çocuk için en yanlışsız yaklaşım, ortak lisan ve hudutları belirlemenin en sağlıklı yolu ise, çocuğun mizacı ve mizacına bağlı olarak istek, gereksinim, motivasyon ve evvelarinin kıymetlendirilmesi olduğunu tabir eden Ünal, “Mizaç (huy); doğuştan gelen, hayat uzunluğu değişmeyen, kişisel farklılıkları belirleyen ve kişiliğin çekirdeğini oluşturan temel yapıdır. ötürüsıyla aslında ebeveynler ve ‘büyükebeveynler’ içindeki çocuk yetiştirmek konusundaki görüş farklılıklarını uzlaştıracak en değerli hakem çocuğun tabiatını tabir eden mizacıdır” ayrıntısını paylaştı.
BÜYÜKLER İLE BÜYÜMENİN AVANTAJLARI VE DEZAVANTAJLARI
Büyükanne ve büyükbabayla büyümenin yol açtığı dezavantajları pahalandıran Uzman Klinik Psikolog Ünal, “Ortadaki önemli sayılabilecek jenerasyon farkı, büyükanne ve büyükbabanın fizikî manada güçlerinin çocuğa yetmeyebilmesi ve birden çok ebeveynlik tarzıyla müsabakanın çocuk için baş karıştırıcı olabilmesi” diye söz etti.
Ayrıyeten avantajlarını da sıralayan Ünal, “Büyükanne ve büyükbabaların kendi çocuklarında deneyimledikleri yanlışları düzeltme gereksinimleri ve çocuk yetiştirme konusundaki deneyimleri, bir bakıcıdan fazla büyükanne ve büyükbabaların çocukla daha kuvvetli bir duygusal bağ kurabilmeleri ve ötürüsıyla anne-babaların çocuklarını onlara itimatla emanet edebilmeleridir. Bunun yanında tahminen de en büyük avantaj; ebeveynlik ve yaklaşım stilleri farklı da olsa çocuğun yeterliliği ve sağlıklı gelişimi konusunda samimi bir âlâ niyet ortaya koyabilmeleri sayılabilir” kelamlarını ekledi.
‘EBEVEYNLER KENDİ MİZACINI TANIMALI’
Ebeveyneler çoklukla çocuklarına yaklaşım konusunda olabildiğince ihtimamlı olmayı önemserken büyükanne ve büyükbabaya yaklaşımın da bir o kadar ihtimamlı olması gerektiğinin altını çizen Özge Ünal, bu noktada bağlantılarda en büyük dengeleyici rolün anne ve babalara düştüğünü belirtti. Ünal, “Bir yandan çocuğun ferdî farklılıkları, gereksinimleri ve motivasyonlarını tabir eden mizacını tanımak ve ona uygun ebeveynlik üslubunu belirleyebilmek; öbür yandan büyükanne/büyükbabanın mizacını tanımak ve onların gönlünü beğenilen tutarak çocuğun neye muhtaçlığı olduğu konusunda onlarla uzlaşabilmek kıymetli oluyor” diye konuştu.
bununla birlikte ebeveynin kendi mizaç eğilimlerini de tanıması gerektiğini savunan Ünal, ötürüsıyla bu süreci yönetirken ebeveynin ferdî farklılıklarını gorerek avantaj ve dezavantajlarını değerlendirebilmesinin değerli olduğunu vurguladı. Hakikaten kimi vakit çocuklarıyla fazla özdeşleşen ebeveynlerin; çocuğun bakımını üstüne alan büyükanne/büyükbabadan, çocuklukta doyurulmayan kimi gereksinimlerin artık kendi çocuklarını yetiştirirken doyurmasını bekleyebildiklerini belirtip mesela; “beni büyütürken yaptıklarını/yapmadıklarını hatırla ve çocuğuma bu türlü davranma” kelamlarıyla bu süreci bilinçdışı bir biçimde kendi çocukluklarının telafisi üzere görmenin büyük bir karmaşaya yol açtığını söylemiş oldu.
Ünal, “Çocuğun, ebeveynin ‘kendi çocukluğu’ olmadığını, ötürüsıyla mizaç farklılıklarına bağlı olarak kendisinden farklı gereksinimleri olabileceğini gözden kaçırmamak kıymetli oluyor. Bu noktada hem çocuğun hem ebeveynin birebir vakitte büyükanne/büyükbabanın süreci yönetirken ortaya koydukları davranışları anlayabilmek, kelam konusu gereksinimleri belirleyebilmek ve gerçek yaklaşımı sergileyebilmek ismine mizaç, kıymetli bir anahtar nazaranvi görüyor” açıklamasında bulundu.
TORUNLARA BAKMAK GENÇLEŞTİRİYOR MU?
Bilim insanlarının torunlarla ilgilenmenin “gençleştirmediği” tarafındaki araştırmasıyla ilgili yorumda bulunan Özge Ünal, “Kişinin mizacına nazaran torunlarla ilgilenmek kimi büyükanne/büyükbabalar için özgürlüğü kısıtlayıcı ya da keşif halinde olmayı engelleyici bir faktör olabilirken, bazıları için çocuklarına ve torunlarına karşı algıladıkları misyon şuurunu gerçekleştirme keyfi verebilir. Kimileri torunlarıyla ilgilenirken konfor muhtaçlıklarını karşılayamadıkları için gerginlik ya da kaygı yaşayabilirken, kimileri öteki büyükanne/büyükbabalara kıyasla, hatta kimi vakit anne-babalara kıyasla ‘en iyisi’ oldukları için daha genç hissedebilirler” tabirlerini kullandı.
ötürüsıyla ferdi farklılıkları göz arkası ederek gençleştirip gençleştirmediğini söylemenin hayli güç olduğunu belirten Ünal, “Kişinin mizaç tipi, mizacına bakılırsa omurdaki temel arayışı, algısal evvelari ve gereksinimleri, büyükanneliği ve büyükbabalığı ya da torunlarla ilgilenmeyi nasıl algıladığı, bu sorunun karşılığını belirleyebilir” dedi.
Araştırmayı paylaşan uzmanlar, torunlarla ilgilenme ile kişinin kendisini gerçekte olduğundan daha genç hissetmesi içinde bir niçin-sonuç ilgisi kurmanın yanlış olacağına ve bu ikisi içindeki temasın daha fazlaca bilinmeyen seçilimin tesirlerinden kaynaklanabileceğine inanıyor. Uzmanlar, özetlemek gerekirsesı torunlarla ilgilenmenin büyükanne ve büyükbabaların kendilerini genç hissetmesinden çok, bu sorumluluğu aldıkları için bir birçoklarının kendisini aslına bakarsanız genç hissedenler olduklarını söylüyor.
Uzman Klinik Psikolog Özge Ünal, “Bazı büyükanne-büyükbabalar torunlarıyla ilgilenirken konfor gereksinimlerini karşılayamadıkları için gerginlik ya da kaygı yaşayabilirken, kimileri başkalarına kıyasla, hatta kimi vakit anne-babalara kıyasla ‘en iyisi’ oldukları için daha genç hissedebilirler” dedi.
YAŞI, FİZYOLOJİK VE RUHSAL DURUMU DEĞERLİ
Uzman Klinik Psikolog Özge Ünal çocuğa bakacak olan akrabanın yaşı, fizyolojik ve ruhsal sıhhat durumu, mizacı üzere faktörlere bakılırsa çocuğa bir akrabanın ya da bir bakıcının bakmasının daha düzgün olacağını belirtip, bu noktada kişisel farklılıkların epey uygun kıymetlendirilmesi gerektiğini tabir etti.
EN ÇOK BU SORUN YAŞANIYOR
Uzman Klinik Psikolog Özge Ünal, evvela, büyükanne ve büyükbabaların torunlarına bakım verirken kendilerinden ve hatta çocuklarından fazlaca farklı bir jenerasyonla muhatap olduklarının farkında olmaları gerektiğinin altını çizip, yeni neslin muhtaçlıklarını âlâ anlamaları; fizikî, duygusal ve bilişsel olarak ahenk halinde olabilmelerinin epeyce değerli olduğunu vurguladı.
Büyükanne yahut büyükbabaların çocuğa bakım verdiği ailelerde en sık karşılaşılan durumun büyükler ile anne-babanın çocuğa yaklaşımı içinde tutarlılık sağlanamaması olduğunu söyleyen Özge Ünal, “Günlük ömür pratiğinde büyükanne-büyükbabaların torunlarına ekseriyetle fizikî gereksinimlerin karşılanmasının daha ön planda tutulduğu, hudutların daha esnek olduğu ve ‘hayır’ karşılığının nadiren verildiği bir ortam sağladıklarını görüyoruz. tıpkı vakitte birtakım anne-babalar sonların öğretilmesi ve uygulanması, bilişsel ve duygusal gelişim üzere konularda daha hassas davranabiliyorlar. bu biçimdece çocuğun gözünde uygun polis/kötü polis üzere bir fark oluşabiliyor. Bu noktada çocuğa yaklaşım bakımından ortada tutarlılık olması, ortak lisan ve ortak sonlar belirlenmesi epeyce kıymetli. Büyükanne ve büyükbabalar, torunlarının anne ve babası olmadıklarını unutmamalılar” diye konuştu.
Öte yandan çocuk için en yanlışsız yaklaşım, ortak lisan ve hudutları belirlemenin en sağlıklı yolu ise, çocuğun mizacı ve mizacına bağlı olarak istek, gereksinim, motivasyon ve evvelarinin kıymetlendirilmesi olduğunu tabir eden Ünal, “Mizaç (huy); doğuştan gelen, hayat uzunluğu değişmeyen, kişisel farklılıkları belirleyen ve kişiliğin çekirdeğini oluşturan temel yapıdır. ötürüsıyla aslında ebeveynler ve ‘büyükebeveynler’ içindeki çocuk yetiştirmek konusundaki görüş farklılıklarını uzlaştıracak en değerli hakem çocuğun tabiatını tabir eden mizacıdır” ayrıntısını paylaştı.
BÜYÜKLER İLE BÜYÜMENİN AVANTAJLARI VE DEZAVANTAJLARI
Büyükanne ve büyükbabayla büyümenin yol açtığı dezavantajları pahalandıran Uzman Klinik Psikolog Ünal, “Ortadaki önemli sayılabilecek jenerasyon farkı, büyükanne ve büyükbabanın fizikî manada güçlerinin çocuğa yetmeyebilmesi ve birden çok ebeveynlik tarzıyla müsabakanın çocuk için baş karıştırıcı olabilmesi” diye söz etti.
Ayrıyeten avantajlarını da sıralayan Ünal, “Büyükanne ve büyükbabaların kendi çocuklarında deneyimledikleri yanlışları düzeltme gereksinimleri ve çocuk yetiştirme konusundaki deneyimleri, bir bakıcıdan fazla büyükanne ve büyükbabaların çocukla daha kuvvetli bir duygusal bağ kurabilmeleri ve ötürüsıyla anne-babaların çocuklarını onlara itimatla emanet edebilmeleridir. Bunun yanında tahminen de en büyük avantaj; ebeveynlik ve yaklaşım stilleri farklı da olsa çocuğun yeterliliği ve sağlıklı gelişimi konusunda samimi bir âlâ niyet ortaya koyabilmeleri sayılabilir” kelamlarını ekledi.
‘EBEVEYNLER KENDİ MİZACINI TANIMALI’
Ebeveyneler çoklukla çocuklarına yaklaşım konusunda olabildiğince ihtimamlı olmayı önemserken büyükanne ve büyükbabaya yaklaşımın da bir o kadar ihtimamlı olması gerektiğinin altını çizen Özge Ünal, bu noktada bağlantılarda en büyük dengeleyici rolün anne ve babalara düştüğünü belirtti. Ünal, “Bir yandan çocuğun ferdî farklılıkları, gereksinimleri ve motivasyonlarını tabir eden mizacını tanımak ve ona uygun ebeveynlik üslubunu belirleyebilmek; öbür yandan büyükanne/büyükbabanın mizacını tanımak ve onların gönlünü beğenilen tutarak çocuğun neye muhtaçlığı olduğu konusunda onlarla uzlaşabilmek kıymetli oluyor” diye konuştu.
bununla birlikte ebeveynin kendi mizaç eğilimlerini de tanıması gerektiğini savunan Ünal, ötürüsıyla bu süreci yönetirken ebeveynin ferdî farklılıklarını gorerek avantaj ve dezavantajlarını değerlendirebilmesinin değerli olduğunu vurguladı. Hakikaten kimi vakit çocuklarıyla fazla özdeşleşen ebeveynlerin; çocuğun bakımını üstüne alan büyükanne/büyükbabadan, çocuklukta doyurulmayan kimi gereksinimlerin artık kendi çocuklarını yetiştirirken doyurmasını bekleyebildiklerini belirtip mesela; “beni büyütürken yaptıklarını/yapmadıklarını hatırla ve çocuğuma bu türlü davranma” kelamlarıyla bu süreci bilinçdışı bir biçimde kendi çocukluklarının telafisi üzere görmenin büyük bir karmaşaya yol açtığını söylemiş oldu.
Ünal, “Çocuğun, ebeveynin ‘kendi çocukluğu’ olmadığını, ötürüsıyla mizaç farklılıklarına bağlı olarak kendisinden farklı gereksinimleri olabileceğini gözden kaçırmamak kıymetli oluyor. Bu noktada hem çocuğun hem ebeveynin birebir vakitte büyükanne/büyükbabanın süreci yönetirken ortaya koydukları davranışları anlayabilmek, kelam konusu gereksinimleri belirleyebilmek ve gerçek yaklaşımı sergileyebilmek ismine mizaç, kıymetli bir anahtar nazaranvi görüyor” açıklamasında bulundu.
TORUNLARA BAKMAK GENÇLEŞTİRİYOR MU?
Bilim insanlarının torunlarla ilgilenmenin “gençleştirmediği” tarafındaki araştırmasıyla ilgili yorumda bulunan Özge Ünal, “Kişinin mizacına nazaran torunlarla ilgilenmek kimi büyükanne/büyükbabalar için özgürlüğü kısıtlayıcı ya da keşif halinde olmayı engelleyici bir faktör olabilirken, bazıları için çocuklarına ve torunlarına karşı algıladıkları misyon şuurunu gerçekleştirme keyfi verebilir. Kimileri torunlarıyla ilgilenirken konfor muhtaçlıklarını karşılayamadıkları için gerginlik ya da kaygı yaşayabilirken, kimileri öteki büyükanne/büyükbabalara kıyasla, hatta kimi vakit anne-babalara kıyasla ‘en iyisi’ oldukları için daha genç hissedebilirler” tabirlerini kullandı.
ötürüsıyla ferdi farklılıkları göz arkası ederek gençleştirip gençleştirmediğini söylemenin hayli güç olduğunu belirten Ünal, “Kişinin mizaç tipi, mizacına bakılırsa omurdaki temel arayışı, algısal evvelari ve gereksinimleri, büyükanneliği ve büyükbabalığı ya da torunlarla ilgilenmeyi nasıl algıladığı, bu sorunun karşılığını belirleyebilir” dedi.